ชระมื่น หมายถึง [ชฺระ] (กลอน) ว. ทะมื่น เช่น ผีพรายชระมื่น ดําช่วยดู. (แช่งนํ้า).
[ชฺระ] (กลอน) ว. ขะมุกขะมอม.
[ชฺระ] (กลอน) ว. มุ่น, นุ่ม, เช่น ลานโลมวิไลแถงชระมุ่น อกเอย. (นิ. นรินทร์).
[ชฺระ] (กลอน) ก. เมียง, มองดู.
[ชฺระ] (กลอน) ก. ชม, ดู
[ชฺระ] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้.
[ชฺระ] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลําธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
[ชฺระ] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลําธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).